KARAMAN'IN MAHALLELERİ

ABBAS MAHALLESİ
AHİOSMAN MAHALLESİ
AHMET YESEVİ MAHALLESİ
ALACASULUK MAHALLESİ
ALİŞAHANE MAHALLESİ
ATATÜRK MAHALLESİ
BAHÇELİEVLER MAHALLESİ
BEYAZKENT MAHALLESİ
CEDİT VE MAHMUDİYE MAHALLESİ
RAUF DENKTAŞ MAHALLESİ
CUMHURİYET MAHALLESİ
ŞAKABAŞI MAHALLESİ
ÇELTEK MAHALLESİ
ELMAŞEHİR MAHALLESİ
FATİH MAHALLESİ
FENARİ MAHALLESİ
GAZİDÜKKAN MAHALLESİ
GEVHER HATUN MAHALLESİ
HACICELAL MAHALLESİ
HAMİDİYE MAHALLESİ
HİSAR MAHALLESİ
TAPUCAK MAHALLESİ
HÜRRİYET MAHALLESİ
HÜRRİYET MAHALLESİ
İBRAHİM HAKKI KONYALI MAHALLESİ
İMARET MAHALLESİ
KAZIMKARABEKİR MAHALLESİ
KIRBAĞI MAHALLESİ
KİRİŞCİ MAHALLESİ
KOÇAKDEDE MAHALLESİ
KÜLHAN MAHALLESİ
LARENDE MAHALLESİ
MAHMUDİYE MAHALLESİ
MANSUR DEDE MAHALLESİ
MEHMET AKİF ERSOY MAHALLESİ
MEHMET BEY MAHALLESİ
MÜMİNE HATUN MAHALLESİ
NEFİSE SULTAN MAHALLESİ
OSMAN GAZİ MAHALLESİ
PİRİ REİS MAHALLESİ
RAUF DENKTAŞ MAHALLESİ
SAKABAŞI MAHALLESİ
SEKİÇEŞME MAHALLESİ
SİYAHSER MAHALLESİ
SÜMER MAHALLESİ
ŞEYH EDEBALİ MAHALLESİ
ŞEYH ŞAMİL MAHALLESİ
TABDUK EMRE MAHALLESİ
TAHSİN ÜNAL MAHALLESİ
TOPUCAK MAHALLESİ
URGAN MAHALLESİ
VALİDE SULTAN MAHALLESİ
YENİ MAHALLESİ
YENİŞEHİR MAHALLESİ
YEŞİL ADA MAHALLESİ
YUNUS KENT MAHALLESİ
ZEMBİLLİ ALİ EFENDİ MAHALLESİ
ZİYA GÖKALP MAHALLESİ

DAHA ÖNCEDEN VAR OLAN ANCAK ŞU ANDA OLMAYAN MAHALLELER:

HOCA MAHMUT MAHALLESİ-ABBAS MAHALLESİ İLE BİRLEŞTİRİLMİŞ
İBRİKLİ MAHALLESİ-KOÇAKDEDE MAHALLESİ İLE BİRLEŞTİRİLMİŞ
KÖHNEBEDESTAN MAHALLESİ-MANSURDEDE MAHALLESİ İLE BİRLEŞTİRİLMİŞ
ŞAHRUH MAHALLESİ-GAZİDÜKKAN MAHALLESİ İLE BİRLEŞTİRİLMİŞ
ŞAMBAYADI MAHALLESİ
ŞAMPAZARI MAHALLESİ-SEKİÇEŞME MAHALLESİ İLE BİRLEŞTİRİLMİŞ
ZAVİYE MAHALLESİ
DAHAK MAHALLESİ-HATİP MAHALLESİ -BİRLEŞTİRİLEREK TOPUCAK MAHALLESİ İSMİNİ ALMIŞTIR.

KARAMAN'IN KASABA VE KÖYLERİ

KASABALAR:

1-AKÇAŞEHİR KASABASI (AĞCAŞAR)
2-KILBASAN KASABASI
3-KİSECİK KASABASI
4-SUDURAĞI KASABASI (SIDIRVA)
5-TAŞKALE KASABASI
6-YEŞİLDERE KASABASI (İBRALA)
7-YOLLARBAŞI KASABASI (İLİSIRA)

KÖYLER:

v ADA KÖYÜ
v AKÇAALAN KÖYÜ
v AŞAĞIAKIN KÖYÜ
v AĞAÇYURDU KÖYÜ (BUYUNTU)
v AKPINAR KÖYÜ (DAĞA)
v AĞILÖNÜ KÖYÜ (SELEREK)
v AYBASTI KÖYÜ (KEMRAN)
v BADEMLİ KÖYÜ (BAYAMLI)
v BEYDİLİ KÖYÜ
v BÖLÜKYAZI KÖYÜ (MASARA)
v BOSTANÖZÜ KÖYÜ
v BUCAKKIŞLA KÖYÜ
v BARUTKAVURAN KÖYÜ
v BOYALI KÖYÜ
v BAŞHARMAN KÖYÜ (ZENGEN)
v BURHAN KÖYÜ
v BAŞKIŞLA KÖYÜ
v BOYALITEPE KÖYÜ (GAMENİ)
v BURUNOBA KÖYÜ
v BAYIR KÖYÜ
v BOZKANDAK KÖYÜ
v ÇAKIRBAĞ KÖYÜ (DİLBEĞEN)
v ÇOĞLU KÖYÜ
v ÇAVUŞPINARI KÖYÜ (FİDERİŞ)
v ÇUKURBAĞ KÖYÜ
v ÇATAK KÖYÜ
v ÇİĞDEMLİ KÖYÜ (DAVGANDOS)
v ÇUKUR KÖYÜ
v ÇİMENKUYU KÖYÜ
v DAĞKONAK KÖYÜ (DAĞAL)
v DEĞİRMENBAŞI KÖYÜ (ERBİŞİM)
v DİNEK KÖYÜ
v DAMLAPINAR KÖYÜ (MANYAN)
v DEMİRYURT KÖYÜ (MANDASON)
v DEREKÖY (FİSANDIN)
v EĞİLMEZ KÖYÜ
v EKİNÖZÜ KÖYÜ (AŞIRAN)
v EMİNLER KÖYÜ
v ELMADAĞI KÖYÜ (AVLAĞI)
v ERENKAVAK KÖYÜ (ANAMAS)
v GÖCER KÖYÜ (GÖCER)
v GÜLDERE KÖYÜ (GÖDET)
v GÖKÇE KÖYÜ (ÇERKES)
v GÜLKAYA KÖYÜ (GÖDET AĞİNİ)
v GÖZTEPE KÖYÜ (MACIR)
v HAMİDİYE KÖYÜ
v İHSANİYE KÖYÜ
v İSLİHİSAR KÖYÜ
v KALABA KÖYÜ
v KIZILLARAĞINI KÖYÜ
v KIZILYAKA KÖYÜ
v KARACAÖREN KÖYÜ
v KOZLUBUCAK KÖYÜ
v KURTDERESİ KÖYÜ
v KAŞOBA KÖYÜ
v KURUCABEL KÖYÜ
v KIZIK KÖYÜ (GÜDÜMEN)
v MADENŞEHRİ KÖYÜ
v MEDRESELİK KÖYÜ (YENİKÖY)
v MORCALI KÖYÜ
v MURATDEDE KÖYÜ (MASTAT)
v OSMANİYE KÖYÜ (YASSIÖREN)
v ORTAOBA KÖYÜ
v ÖZDEMİR KÖYÜ
v PINARBAŞI KÖYÜ
v PAŞABAĞI KÖYÜ (GÖĞES)
v SALUR KÖYÜ
v SAZLIYAKA KÖYÜ (ESKİ GÜDÜMEN)
v SÜLEYMANHACI KÖYÜ
v SARIKAYA KÖYÜ
v SEYİTHASAN KÖYÜ
v TARLAÖREN KÖYÜ (BALAMA)
v ÜÇBAŞ KÖYÜ
v YAZILI KÖYÜ (GÖNDERE)
v YUKARI AKIN KÖYÜ
v YUKARI KIZILCA KÖYÜ
v YUVATEPE KÖYÜ (MERCİK)

KARAMANOĞLU MEHMET BEY'İ ARIYORUM

Bir ferman yayınlamıştı:
"Bu günden sonra, divanda, dergâhta,Bârgâhta, mecliste, meydanda
Türkçe'den başka dil konuşulmaya" diye
Hatırlayanınız var mı?


Dolanın yurdun dört bir yanını,
Çarşıyı, pazarı, köyü, şehri, Fermana uyanınız var mı?
Nutkum tutuldu, şasırdım merak ettim,
Dolandığımız yerlerdeki Türkçe olmayan isimlere,
Gördüklerine, duyduklarına üzüleniniz var mı?


Tanıtımın "demo", sunucunun "spiker",
Gösteri adamının "showmen", Radyo sunucusunun "diskjokey",
Hanım ağanın, "firstlady" olduğuna
Şaşıranınız var mı?


Dükkânın "store", bakkalın "market", torbanın "poşet",
Mağazanın "süper", "hiper", "gross market",
Ucuzluğun, "damping" olduğuna
Kananınız var mı?

İlan tahtasının "billboard", sayı tablosunun "skorboard",
Bilgi alışının "brifing", bildirgenin "deklarasyon",
Merakın, uğrasın "hobby" olduğuna
Güleniniz var mı?

Bırakın eli, özün bile seyrek uğradığı,
Beldelerin girişinde"welcome" çıkışında "goodbye"
Okuyanınız var mı?

Korumanın, muhafızın, "body guard",
Sanat ve meslek pirlerinin "duayen",
İtibarın, saygınlığın,"prestij" olduğunu
Bileniniz var mı?


Sekinin, alanın "platform", merkezin "center",
Büyüğün "mega", küçüğün "mikro", sonun "final",
Özlemin hasretin, "nostalji" olduğunu
Öğreneniniz var mı?

İş hanımızın "plaza", bedestenimizin "galeria",
Sergi yerlerimizi, "center room", "show room",
Büyük şehirlerimizi, "mega kent" diye
Gezeniniz var mı?

Yol üstü lokantamızın "fast food",
Yemek çeşitlerimizin "menü",
Hesabını, "adisyon" diye
Ödeyeniniz var mı?

İki katlı evinizi "dubleks",
Üç katlı komşu evini "tripleks",
Köşklerimizi "villa", eşiğimizi "antre",
Bahçe çiçeklerini "flora" diye
Koklayanınız var mı?

Sevimlinin "sempatik", sevimsizin "antipatik",
Vurguncunun "spekülatör", eşkıyanın "mafya",
Desteğe, bilemediniz koltuk çıkmağa, "sponsorluk"
Diyeniniz var mı?


Mesireyi, kır gezisini "picnic",
Bilgisayarı "computer", hava yastığını "air bag",
Eh pek olasıcalar, oluru, pekalayı, "okey" diye
Konuşanınız var mı?


Çarpıcı önemli haberler, "flash haber",
Yaşa, varol sevinçleri, "oley oley",
Yıldızları, "star" diye
Seyredeniniz var mı?
Virvirik dağının tepesindeki köyde,
"Cafe show" levhasının altında,
Acının da acısı
Kahve içeniniz var mı?

Toprağımızı, bayrağımızı,
İnancımızı çaldırmayalım derken,
Dilimizin çalındığına, talan edildiğine,
Özün el diline özendiğine,
İçi yananınız var mı?

Masallarımızı, tekerlemelerimizi,
Ata sözlerimizi unuttuk,
Şarkılarımızı, türkülerimizi,

Ninnilerimizi kaybettik,
Türkçe'miz elden gidiyor,
Dizini döveniniz var mı?

Karamanoğlu Mehmet Bey'i arıyorum,
Göreniniz, bileniniz,
Duyanınız var mı?

Bir ferman yayınlamıştı ...
Hayal meyal hatırlayıp da,
Sahip çıkanınız var mı?

Karaman Resimleri

Tartan Evi



Yeni Hamam



Aktekke Kent Meydanı



Çeşmeli Kilise

Karaman İsminin Kaynağı

Karaman ilinin eski ismi Larende’dir. Şehir Selçukluların elinde iken islamlaşmıştır.
Karamanoğulları Beyliğinin kuruluşu temellerini atan Nure sufi’nin oğlu Karaman Bey’in Karamanoğlu Beyliğini teşkilatlandırması ve beylik haline getirmesi ile Karamanoğulları güçlenmeye ve sınırlarını genişletmeye başlamışlardır.
Karamanoğlu Beyliğinin kurucusu Karaman Bey’den dolayı Laranda (Larende) olan şehir 1256 yılında Karaman adını almıştır. Bu tarihten itibaren de Karaman olarak devam etmektedir.

Karaman Tarihi

Karaman’ın doğusunda ve kuzeyinde yer alan ovanın verimliliği, tarihin ilk çağlarından itibaren Anadolu’yu güneye bağlayan ticari yollardan en önemlilerinden birisinin Karaman sınırları içerisinden geçiyor olması sonucu, Karaman ve çevresinde insanlık tarihinin izleri çok eski tarihlere inmektedir.
Karaman İli Süleymanhacı Köyü sınırları içerisinde yer alan Pınarbaşı Höyüğünde yapılan kazı ve yüzey araştırmalarında bu çevrede Epi Paleolitik Devirde (M.Ö.10000-8000) yerleşme olduğu tespit edilmiştir.
Yine Pınarbaşı Höyüğünde ve Karaman İli Alaçatı Köyü sınırları içerisinde yer alan Canhasan I ve Canhasan III Höyüklerinde yapılan bilimsel kazılarda insanlık tarihinde çok önemli bir yeri olan Neolitik Devire (M.Ö.8000-5500) ait bulgulara rastlanılmıştır.
Karaman yakınındaki Can Hasan, Eski Konya Gölü kenarında kurulmuştur. Can Hasan, İbrala Deresi’nin getirmiş olduğu birikinti yelpazesinin üzerinde bulunmak taydı. Bu yerleşim merkezi de o dönemdeki verimli topraklara sahip olduğundan ilk çağ insanlarının temel ihtiyaçlarını karşılamak için de çok uygun yerlerdi. Çünkü göl kıyısında ve bataklık alanlarda bulunan yabani hayvanları avlayarak da geçimlerini sağladıkları gibi verimli düzlüklerde küçük çaplı tarımla da uğraşmaktaydılar. Eski Konya Göl’ü ilk çağlar da insanların yerleşmelerini etkilemiş ve Çatalhöyük, Can Hasan, Alibeyhöyüğü gibi yerleşmeler bu gölün kenarına kurulmuştur.
Özellikle Canhasan I Höyüğünde yapılan kazılarda ve Karaman çevresinde yer alan bir çok höyükte yapılan yüzey araştırmalarında Karaman çevresinde Kalkolitik Devirde (M.Ö. 5500-3000) çok yaygın yerleşmenin olduğu anlaşılmıştır.
Başta Kılbasan Sısan Höyük olmak üzere Karaman çevresinde yer alan bir çok höyüğün yüzeyinde yapılan incelemelerde Bronz Çağı (M.Ö.3000-1200) buluntularına yoğun olarak rastlanılmaktadır.
Tarihi Devirlerden (yazılı kaynaklardan bilgi edinilen devirler) Hititler Devrinde (M.Ö. 1800-700) Karaman Arzava adlı yarı bağımsız bir devletin sınırları içerisinde yer almaktadır. Şehir bu devirde önemli bir ticari ve askeri merkez konumundadır. Karadağ üzerinde Mahalaç Tepesinde ve Kızıldağ üzerinde Hititlerden kalma hiyeroglif kitabeler bulunmaktadır. Ayrıca Kızıldağ üzerinde önde yer alan ovaya ve Hotamış Gölüne hakim bir noktada Geç Hitit Kralı Hartapus’un kazıma röliyefi bulunmaktadır.
M.Ö. 7. yüzyılda Friglerin, 6. yüzyılda Lidyalıların işgaline uğrayan şehir 6. yüzyıl sonlarında Pers egemenliği altına girmiştir.
Klasik Devirlerde Lykaonia Bölgesi sınırları içerisinde yer alan Karaman’ın adının Laranda olduğu bilinmektedir. Laranda M.Ö. 322 yıllarında Hellenistik Devirde Büyük İskender’in haleflerinden Perdikkas ve Filippos’un talan ve tahribatına uğramıştır. Bundan sonra Antigon’un ve daha sonra Selevkos’un eline geçen Laranda M.Ö. I. Yüzyıla kadar Anadoludaki Hellenistik krallıkların hakimiyetinde kalmıştır.
Laranda Roma Devrinde mahalli Krallardan Derbe hakimi Antipatros’un idaresine girmiş, Galatia Kralı Amyntos’un Antipatrosu yenmesi sonucu Galatların eline geçmiştir. Laranda bu devirde de Lykaonia Birliğine bağlı önemli bir ticaret merkezidir.
Bizans Devrinde Laranda Hristiyanlığın önemli şehirlerinden birisidir. Karadağ’ın değişik yükseltilerinde ve vadilerinde yer alan ve Binbirkilise olarak bilinen örenyerinde M.S. 4. ve 9. yüzyıllar arasında yapılmış bir çok kilise, manastır, konut, bazilika, şapel, mezar yapısı, sarnıç ve askeri yapılar bulunmaktadır. Ekinözü Köyünde yer alan Derbe Höyüğü ve Taşkale Kasabası yolunda yer alan Manazan Mağaraları Bizans Devrinin bölgedeki önemli yerleşme yerleridir. Ayrıca diğer örenyerleri ve höyüklerin üst katlarında bu devre ait yerleşme katları bulunmaktadır.
M.S. 8. ve 9. yüzyıllarda Laranda Arap orduları tarafından birkaç kez kısa süreli işgal edilmiş, ancak şehir Selçuklulara kadar Bizans egemenliği altında kalmıştır.
Anadolu’nun Selçuklu Türkleri tarafından fethinden sonra Danişmend Oğullarının eline geçen Laranda M.S. 1165 yılında II. Kılıç Aslan tarafından Selçuklu topraklarına katılmıştır.
Anadolu Selçuklu Sultanı Alaeddin Keykubat, devletinin Ak Deniz kıyılarını güvenlik altına almak için, Türkmenlerin (Oğuzlar) Avşar Boyundan olan Karamanoğullarını Karaman, Ermenek, Mut, Gülnar, Silifke,Anamur, Mersin, Alanya ve Antalya bölgelerine yerleştirmiştir.
Anadolu Selçuklu Devleti’nin zamanla zayıflaması, özellikle Kösedağ Savaşında Moğollara yenilmesi, Anadoluda Moğol felaketinin başlangıcı olmuştur. 1260 yılından sonra zayıflayan otorite kuramayan Anadolu Selçuklu Devleti’nin yerine Moğol egemenliği hüküm sürmeye başlamıştır.
Moğol İstilası ve Anadolunun her tarafında ortaya çıkan karışıklıklar, diğer uç beyliklerine göre daha kalabalık ve askerliğe yatkın Karamanoğulları’nın devlet kurma arzularını körüklemiştir. Selçuklu ve Moğol otoritesinden kaçanların, gazi olmak isteyen gönüllülerin katılımı ile iyice güçlenen Karamanoğulları Nure Sofi adındaki Türkmen Dervişinin oğlu olan Kerümiddin Karaman önderliğinde, 1256 yılında bağımsızlıklarını ilan ederek Karamanoğulları Beyliğini kurmuşlardır.
Karamanoğulları Moğol istilasından sonra dağılan Anadoludaki Türk birliğini sağlamak için büyük mücadeleler vermişlerdir. Karamanoğlu Mehmet Bey ordusu ile 1277’de Konya üzerine yürümüş, Moğolları yenerek şehri zaptetmiş ve 13 Mayıs 1277’de ünlü Dil Fermanını ilan etmiştir: “Şimdidengeru Hiç Gimesne Kapıda Divanda Mecliste Seyranda Türk Dilinden Özge Söz Söylemesinler.”
Anadolu Selçuklu Devleti’nin 1308 yılında yıkılmasından sonra Karamanoğulları Konya ve çevresine tamamen hakim oldular. Selçuklu başkentine sahip oldukları için bu devletin mirasçısı olduklarını iddia edip Anadoludaki siyasi birliği sağlamaya çalıştılar. Bunun için Moğollarla çok uzun süren savaşlar yaptılar. Topraklarını Ak Deniz sahillerine kadar genişlettiler. 14. yüzyılın başına gelindiğinde Karamanoğulları Anadolu’daki en güçlü beylik konumundaydı. Toprakları; Karaman, Konya, Sivas, Kayseri, Niğde, Adana, Antalya, Silifke, Anamur, Mut, Ermenek, Gülnar, Alanya, Gazipaşa, Isparta ve Beyşehir’i içine alıyordu.
Bu devirde diğer bir güçlü beylik Osmanlı Beyliği idi. 14. yüzyıldan itibaren bu iki güçlü beylik karşı karşıya geldi. İki beylik arasında yaklaşık 150 yıl süren savaşlar oldu. Fatih Sultan Mehmet Döneminde yapılan bir dizi savaştan sonra 1467 yılında Karamanoğulları Beyliğine son verildi ve toprakları Osmanlı Devletine katıldı.
Larende önce Konya Vilayetine bağlı bir sancak merkezi haline getirilmiş, Kanuni Sultan Süleyman Döneminde ilçe merkezi olmuştur.
Cumhuriyetin ilanından sonra Konya iline bağlı olan şehrin Larende olan adı Karaman olarak değiştirilmiştir. 15 Haziran 1989 tarihinde çıkarılan 3589 sayılı yasa ile de Türkiye’nin 70. ili olmuştur.

Karaman'ın Koyununun Hikayesi

BİRİNCİ HİKAYE

Karamanoğullarıyla, Osmanlı Devletinin kıyasıya savaşa tutuştuğu yıllarda, Karaman halkı savaşlardan çok çekmiş; ezilmişler, evleri, barklan, malları çok zarar görmüş. O devrin uluları toplanıp, "Bu kardeş kavgasını tatlılığa bağlıyalım" diye kurultay kurmuşlar. Karaman Beyi ile Osmanlı Beyi'ni Konya'ya çağırmışlar, her iki tarafın şikayetini dinlemişler. Sözü tatlıya getirip, her iki beye de, bir daha savaş yapmamaları için yemin ettirmişler.
Karaman Beyi yemin ederken, elini koynunua götürerek: "Bu can burada kaldıkça, Osmanlı'yı kardeş bilip, kılıç çekmeyeceğime söz veriyorum" demiş. Fakat kurultaydan çıkan Karaman Beyi, kaftanının altından bir kuş çıkarıp salıvermiş ve "İşte can çıktı söz bitti" demiş. Karaman Bey'inin koynundan kuş çıkarıp salıvermesinden sonra bu darb-ı mesel halk arasında yayılmıştır.

İKİNCİ HİKAYE

1243 senesi Kösedağ savaşından ve bozgunundan sonra, Selçuklu ordusu çekilmiş, Moğol ordusu yer yer Anadolu'yu istilaya başlamıştı. Moğollar Müslüman olmadıkları için, Müslüman Türklere karşı çok düşmanca hareket ediyorlardı. Kuvvetçe çok üstün durumda bulunuyorlar ve her savaşta galip geliyorlardı. Konya'yı istila ettikten sonra, Kerimüddin Karaman Bey zamanında Karaman'ın üzerine yürüdüler. Tarih takriben 1258 sıraları idi. Karamanoğlulları telaşa düştüler. Zira Moğollar kendilerine direnen yerlerde halkı kılıçtan geçiriyorlardı. Ne yapıp yapıp, bu putperest Moğolları yenmek lazımdı. Karamanlılar basit bir harp hilesi düşündüler. Netice de Moğollar'a baskın yapacaklardı. Moğol ordusu Konya üzerinden Karadağ'a doğru ilerliyordu. O tarihte Karadağ ormanla kaplı idi. Karaman askerleri koyun postuna bürünerek, bir koyun sürüsünün arasına karıştılar. Sürü ile birlikte Moğol ordusuna doğru yaklaşmaya başladılar. Moğol ordusu, sürüyü gasbetmek, yiyip içmek için bir kaç koyun yakalayıp kestiler, kızarttılar ve içkiyle beraber yemeye başladılar. Tam sızdıkları sırada, koyun postuna bürünen Karaman askerleri üzerlerindeki postları atarak, Moğolların üzerlerine çullandılar. Bir yandan da ormanda gizlenmiş bulunan esas ordu, ! Moğollara hücum etti. Bütün Moğol ordusu orada yok edildi. Tek tük kaçıp kurtulabilen Moğollar da etrafa bu deyimi yaydılar.

ÜÇÜNCÜ HİKAYE

Karaman kalesi Osmanlı ordusu tarafından sarıldığı zaman, kale içindeki halk, canını ve malını kurtarmak endişesine düşer.
Bu arada, bir sürü sahibi de sürüsünü kurtarmak hazırlığı içindedir. Sürünün, Karaman kalesi'nin dışına açılan karanlık dehlizde yolunu bulabilmesi için, keçilerin boynuzlarına yanan meşaleler takar ve bu suretle dışarıya çıkarlar.
Kaleyi sarmış bulunan Osmanlı askerleri, arka tarafta ellerinde meşaleler bulunan bir ordunun kendilerine saldırmak üzere bulunduğunu sanarak, kuşatmayı kaldırıp, ağırlıklarını bırakarak kaçarlar. Bunun bir sürü olduğunu, iş işten geçlikten sonra anlarlar, ve bu lafı çıkarırlar.